திறக்காத கதவு

தீவிர பெண்ணியம் பேசும் போது கற்பப்பை பெண்களுக்கு தேவையற்றது, பெண்களின் கற்பை அளக்கும் கருவியாக, பெண்களை அடக்க ஆண்களின் ஆயுதமாக இருப்பதும் இந்த கற்பப்பையே எனவே அதை நீக்கவேண்டும் என்று வாதாடியவர் தந்தை பெரியார். அப்படியிருக்க, பனிக்குடம் என்பதை பெண்ணுக்கான குறியீடாக "பனிக்குடம்" இதழ் வருகிறது. ஏற்கனவே இது குறித்து அம்பையின் கருத்தையும் பொடிச்சி எழுதியுருந்தார் ( லிங்க் தெரியவில்லை பொடிச்சியே பின்னூட்டத்தில் வந்து தருவார் என்று எதிர்பார்க்கிறேன் ). இதில் நான் சொல்ல விரும்புவது என்னவென்றால், குழந்தை பேறு இல்லாத பெண்கள், அல்லது கர்ப்பப்பையில் நோய்யுள்ள பெண்கள் குழந்தை பேறு பெறுவதில் இருக்கும் சிக்கல் ஒருபுறம் இருக்கட்டும்.


திருநங்கைகளுக்கு குழந்தைப் பேறு இயல்பாக கிடையாது என்ற வகையில் இதற்காக மனம் வருந்தி பல திருநங்கைகள் புலம்பவும், குழந்தைகளை தத்தெடுத்து வளர்ப்பதும் நடந்து வருகிறது. ஆனால், இது குறித்து எனக்கு ஒருபோதும் கவலை இருந்ததில்லை, கேள்வி கேட்கும் அன்பர்களிடமும் " நாங்கள்ளாம் பெரியார் முன்னிறித்தும் (இயல்பாகவே வாய்க்கப்பட்ட) கலகக்காரிகளாக்கும்"னு சமாளித்து வருகிறேன்.


இந்த மொத்தப் பிண்ணனியில் எழுதிய கவிதை ஒன்றுதான் பின்வருவது (என்ன லக்கி, இதுக்கு மேலயும் அர்த்தம் புரியல்லன்னு பின்னூட்டம் போடமாட்டிங்களே!). இதில் மேலும் சிறப்பு இக்கவிதை அதே "பனிக்குடம்" இதழில் வெளியானதுதான்!!




மயானம்

தனித்தன்மையது

அகால அமைதியினாலும்

அதன் தத்துவ இயல்பினாலும்


வன்மம் தாங்கும் கோயில்களின்

கதவுகள் திறப்பதும்

பிறப்பதும் இல்லை


ஒரு மயானத்தின்

தேவை

என் கதவிற்கு


என்றென்றைக்கும் இல்லை