சாரு நிவேதிதா : இலக்கிய மொகிந்தர் சிங்

சமீப காலங்களாக வெளிவரும் இலக்கிய இதழ்கள் (உயிர்மை, காலச்சுவடு) அசத்தல் தலைப்புகளோடு ஏதேனும் ஒரு சமீபத்திய தமிழ்பட விமர்சனத்தோடே வெளிவருகின்றன. இந்நிலையில் மார்ச் மாத உயிர்மையில் பி.ந.த்துவ எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதா எழுதிய புதிய அழகியலை நோக்கி தமிழ் சினிமா என்ற கட்டுரை வாசித்தேன்.



இதைப் படிக்க முதன்மையான காரணம், இக்கட்டுரைக்கு அவர் எடுத்துக் கொண்ட படங்களான மொழி, ப.கி.மு.ச., பருத்தி வீரன்., குறிப்பாக பருத்தி வீரனில் திருநங்கைகளின் காட்சிப்படுத்தலை எப்படி விமர்சிக்கிறார் என்று பார்க்கலாம் என்றுதான். மொத்தத்தில் அவர் மூன்று படங்களையுமே தமிழ் சினிமாவின் முக்கிய சிறந்த படங்களாகவே பார்க்கிறார். எப்படி என்பதையும், அதில் எனக்கு எழும் கேள்விகளும் இனி...


### பச்சைக்கிளி முத்துச்சரம் ###

கௌதம் மேனனின் படங்கள் கமர்ஷியல் படங்கள்தான் என்றாலும், அவருடைய படங்களில் எள்ளளவும் அசட்டுத்தனம் இருக்காது என்பதால் அவர் பெயரும் என்னுடைய 'பிடித்த இயக்குநர்' பட்டியலில் உண்டு. 'காக்க காக்க'வில் வரும் ஜீவனை மிகவும் ரசித்திருக்கிறேன். கௌதமின் 'வேட்டையாடு விளையாடு' பார்த்துவிட்டு நண்பர் பார்த்திபனிடம் "ஹாலிவுட் ரேஞ்ஜில் இருக்கிறது" என்று சொன்னபோது, அவர் தன்க்கேயுரிய குறும்புடன் "ஆமாம், நான்கூட நினைத்தேன், என்னடா இது, ஹாடிவுட் படத்தில் கூட அடிக்கடி தமிழ் வசனம் வருகிறதே என்று!" என்றார். ஆம். இதெல்லாம் கௌதம் மேனனை வித்தியாசப்படுத்திக் காட்டியவை.

இதில் அவர் கொண்டாடும் வே.வே.ல் இரண்டு தமிழ் மாணவர்கள் இந்தியாவிற்கு பழைய எம்.ஜி.ஆர். வேசம் போட்டுக் கொண்டு தப்பித்து வருவதிலாகட்டும், கடத்தி வந்த எல்லா பெண்களையும் பாலியல் வன்முறைக்குட்படுத்தி கொல்ல முடிந்தவர்கள் பாவம் கதாநாயகியை மட்டும் அவரின் உதையை மீறி எதையும் செய்யமுடியாமையில் இயக்குநரின் அசட்டுத்தனம் தெரியவில்லையா..? அல்லது எங்கோ ஒரு மூலையில் மண்ணில் புதைபட்டிருக்க, வில்லன்களை வீழ்த்தி, நிதானமாகத் தேடி கண்டுபிடித்து நாயகியை உயிரோடு எழுப்புவது இதெல்லாம் துளி அபத்தம் கூட எழுத்தாளருக்கு தெரியவில்லையா...?

இதெயெல்லாம் விட வே.வேயில் ஜோதிகாவின் கதாபாத்திரம் விவாகாரத்தானவள்- மறுமணம் என்பதான காட்சிகள் தமிழ்சினிமாவின் அரிய அற்புத காட்சிப்படுத்தலாக பேசுகிறார். இந்த புதுமைக்கு முன்பு ரிதம் மீனாவையும், மஜாவில் பசுபதியின் ஜோடியாக வரும் நாயகியையும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். அதோடு இதில் எவ்வகை புதுமை உள்ளது என்பதையும் பார்க்க வேண்டும்.

ரிதம், படத்தில் அர்ஜீந்-ஜோதிகா தம்பதிகளின் அந்நியோன்யம் காட்டப்பட்ட அளவில் மீனா-ரமேஷ் அரவிந்த் காட்சி இருக்காது. ஒரேயொரு டூயட்(!) பாடலிலும், அதிகபட்சம் ரமேஷ் மீனாவின் தோள்பட்டையில் கைவைப்பதோடும், திருமணமாகி காரில் போகும் போது கையை பிடிப்பதோடும் சரி. அதன் அடுத்த பதிப்பான, வே.வே.யில் கண்ட நாள் காதலும், அடுத்த நாள் கல்யாணம் கொண்ட கமல்-கமலினி தம்பதியரின் அந்நியோன்யம் காட்டப்படுவதைப் போல, ஜோதிகா-ஜோதிகாவின் கணவன் பாத்திரத்தில் (ரிதம் அளவிற்குகூட )அந்நியோன்யம் கிடையாது, கிட்டதட்ட வில்லன் போலவே ஜோதிகாவின் கணவர் பாத்திரம் சித்தரிக்கப்படுகிறது.

இவர்களைப் பொருத்தவரையில், ஆண் மறுமணம் என்பது, மனைவின் மரணம் என்ற அளவில் சரி.. பெண்மறுமணம், திருமணம் ஆனாலும், கற்பு, உடலுறவே ஏற்பட்டாலும், மனதளவில் கன்னியாய் இருக்க வேண்டும். அப்படியொரு புதுமையே ஏற்றுக் கொள்ளப்படும்.

மேலும், வே.வே.யில் கமல், புரட்சிப் பெண் ஜோதிகாகவை மணந்து கொள்ள வேண்டிய தேவைக்காகவே கமலினி கொல்லப்படும் காட்சி(இத்தகைய காட்சிகள் எம்.ஜி.ஆர்., சிவாஜி படங்களில் தான் வரும் சாருவே அப்படித்தான் சொல்றார்), ஜோதிகாவும் தனது மறுமணம் குறித்து பலத்த யோசனை நியாயம்/அநியாயம் யோசித்தே குறிப்பாக, குழந்தைக்கு ஒரு நல்ல பாதுகாப்பு என்ற காரணத்துக்காவே கமலை ஏற்றுக் கொள்கிறார். இதில் எங்கே இருக்கிறது மண்ணாங்கட்டி புரட்சி..?!


இதன் தொடர்ச்சியாக, ப.கி.மு.ச.வில் ஜோதிகாவின் கதாப்பாத்திரத்தை குறிக்கும் போது, ஜோதிகா-மிலிந் சோமன் ஜோடியை சிலாகிக்கிறார். " உன் மனைவியையும் குழந்தையையும் கொண்டுபோய் விடுவாய்; ஆனால் என் லாரன்ஸை உன்னால திருப்பித் தர முடியுமா..?" என்கிறார். அதாவது, இத்தகைய கிரிமினல்களிடமும் உண்மை காதல் உண்டென்கிறார்.

ஒன்று கேட்கிறேன், இதே காதாப்பாத்திரம் ஒரு துணைநடிகை ஏற்றிருந்தால் என்னவாக இருக்கும், அவள் எல்லா ஆண்களுடம் தவறான உறவு வைத்திருக்ககூடிய அறைகுறை ஆடைகளுடன் திரியும் பஜாரி பாத்திரமாக இருக்கும். ஆனால், ஜோதிகா என்பதால், தனது காதலனால் மட்டும் கற்பழிக்கப்படுகிறாள். அதாவது கற்பழிப்பு நாடகம் என்றாலும் அது, காதலனால் மட்டுமே நடக்கிறது, கிரிமினல் என்றாலும், அவள் கொண்டவன் மீது கொள்ளைக் காதல் கொண்டவள் என்ற அதே பழைய கற்புக்கரசிகளில் வில்லி வடிவமாகத்தான் ஜோதிகா பாத்திரம் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது. மரணத்தருவாயில் கூட நாயகனை (அதுவும் ரஜினியை) எதிர்த்து நிற்கும் நீலாம்பரியை விட இதில் என்ன தான் வில்லத்தனத்தை, நடிப்பை, புதுமையை கண்டார் எழுத்தாளர்...?


ஆக, படத்தின் காமிரா, ஒளிப்பதிவு, வசனம், ரிச்னஸ் இதுமட்டுமே ஒரு படத்தின் தரத்தை (ஹாலிவுட் தரம்) நிர்ணயிக்கிறது. கதை, எதார்த்தம் என்பது தேவையற்றது. என்று சொல்கிறார். டேரக்ட் நாட்டு சரக்குன்னா மட்டம், அதையே ஸ்காட்ச் பாட்டிலில் ஊத்திக் கொடுத்தா சூப்பர்.. நல்லா இருக்கு உங்க நவீனத்துவம்.

******

### மொழி ###

மொழியை சிலாகிக்கையில், "உடல் குறைபாடு கொண்ட ஒரு பெண்னை வைத்து, அவளுடைய குறைபாட்டைப் பற்றிய எந்தக் கிண்டலும் இல்லாமல் ஒரு முழு நீள நகைச்சுவைப் படத்தை மேன்மையான ஒரு கலா சிருஷ்டியாக உருவாக்கியிருப்பது ஆச்சரியமான ஒன்று தான்"

உண்மைதான், ஆனால் இப்படத்தில் மிக நுண்ணியதாய் பார்க்கும் போது உள்ள இரண்டு பேத்தாஸ்கள் நம்முகத்தில் அறைவதாகவே உள்ளது...

1. ஜோதிகாவின் ஊனம் காரணமாக, அவருடைய தந்தை ஜோதிகாவையும், ஜோதிகாவின் தாயையும் வெறுக்கிறாராம். அந்த பாதிப்பால், ஜோதிகா ஆண்களையே வெறுக்கிறாராம். எத்தனை பணக்கார தகப்பன்கள் இந்த அளவிற்கு கொடுமையா ஊனமுற்ற பிள்ளைகளை வெறுத்து ஒதுக்குகிறார்கள்..? (அநாதை பிள்ளைகளை உதாரணம் காட்ட வேண்டாமே. ஏனெனில், அவர்கள் ஊனம் காரணமாக மட்டுமே அநாதைகளாக்கப்படுவதில்லை.)


2. ஜோதிகா, தனக்கு திருமணம் வேண்டாம் என்று சொல்வதற்கான காரணம் கூட தனக்கு பிறக்கும் குழந்தை தன்னைபோல் பிறக்கும் என்ற அச்சம் (கண்ணீர் மல்க) சொர்ணமால்யாவிடம் சொல்கிறார்..(போதுமே இந்த சக்ஸஸிவ் பேத்தாஸ் பார்முலா)

ஒரு காட்சியில் கதாநாயகனிடம், தன்னை, தன் ஊனத்தை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளும் நட்பே தனக்கு வேண்டும் என்று சொல்கிறார். ஆனால், கிளைமேக்ஸின் போது அவரே அப்பிடி ஒரு ஊனமுள்ள குழந்தையை கற்பனை செய்யவும் அஞ்சுகிற முரண்நகை படத்தில் பேத்தாஸ்காக திணிக்கப்படுகிறது.


ஒருவேளை மேற்படி இரண்டு பேத்தாஸும் இல்லாமல் இப்படம் எடுக்கப்பட்டிருந்தால், நல்ல கண்ணியமான படம் என்ற வகையில் "மொழி"யை எடுத்துக் கொள்ளலாம். அந்தோ, இவ்விரு பேத்தாஸ் தான் படத்தின் அடிநாதமாகிற நிலையில் இது சாத்தியம் இல்லை.


இது போக, உடல் ஊனத்தை மலினப்படுத்தாத படமாக சிருஷ்டிக்கப்பட்ட படத்தில் ஓரினச்சேர்க்கை குறித்த மட்டமான நகைச்சுவை காட்சி மட்டும் எப்படிப் பொருந்தும்..? எப்படி பொருந்தும் என்பதை விட எழுத்தாளர் இதை எப்படி ரசிக்கிறார்..? ஒரு ஆங்கில பாடலுக்கு குளித்துவிட்டு இடுப்புத் துண்டுடன் நடனம் ஆடும்போது துண்டு கீழே விழுந்துவிட அதை எதிர் வீட்டு ஆடிட்டர் அனந்தகிருஷ்ணன் (தெலுங்கு நடிகர் பிரம்மானந்தம்) பார்த்து அதிர்ச்சியுறுவது, (என்னவொரு கண்ணியமான கற்பனை பாருங்கள்!!) ஒருமுறை பாலாவின் பிதாமகனுக்கு உயிர்மையில் சாரு எழுதும் விமர்சனத்தில் சொல்கிறார், 'உன் பாவாடையை இழுத்திருந்தால் என்னவாயிருக்கும் என்று சூர்யா கேட்க, அதன் பிறகு லைலா சூர்யா காதல் வயப்படுகிறார். அக்காட்சியில் தெரியும் அருவெறுப்பு, இங்கே நகைச்சுவையாக தெரிகிறது.

ஒரு 20 வயது பெண்ணிடம் அனந்தகிருஷ்ணன் கூறிய காதல் வசனத்தைத் தற்செயலாகக் கேட்க நேரும் விஜி அதை அவர் தன்னிடம்தான் கூறுகிறார் என்று எண்ணி அவரை ஒரு 'ஹோமோ'வாக நினைத்து பயந்து ஓடுவது, (அப்போது விஜி முணுமுணுக்கும் குரலில் "ச்சே.. என்னை நீங்கள் பப்பி ஷேமா பார்த்ததிலேர்ந்து ரொம்பக் கெட்டுப் போய்ட்டீங்க.." என்கிறான்), குடியிருப்பிலுள்ள மற்றொரு பெண் கார்த்திக் மேல் காதல் வசப்படுவது என்று படம் முழுவதுமே ஒரு கொண்டாட்டமாகத்தான் உள்ளது.

வே.வே.வைப் பொல இங்கே ஓரினச்சேர்க்கையாளர்கள் குறித்த உரையாடல் நல்ல, கண்ணியமான நகைச்சுவையாக காட்டப்படுகிறது. ஊடல் ஊனத்தை பரிதாபத்திற்குரியதாக/ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடியதாக பேசும் ஒரு படம், பாலியில் சிறுபான்மைனயினர் மீது கொண்டுள்ள மட்டமான மதிப்பீடு அது சொல்லவரும் அன்பு, கரிசனம் மீதான நேர்மையை சந்தேகிக்கும் படியாகவே உள்ளது.

ஆக, அழகிய தீயே, நாம், மொழி போன்ற படங்கள் வெறும் கண்ணியமான காட்சிகள், நல்ல வசனங்கள் என்ற காரணத்திற்காகவே சிறந்த படங்கள் என்ற படத்தைப் பெற போதுமானது என்கிறார் இலக்கியப் போலி எழுத்தாளர்.


### பருத்தி வீரன் ###

வேறு எதையுமே சொல்ல வேண்டியதில்லை என்ற அளவிற்கு என்னை கண்களில் ரத்தம் கொப்பளிக்கும் படி எழுத்தாளர் குறிப்பிடுகிறார்.

ஒரு டஜன் அரவாணிகளையும் பத்து இருபது வாத்தியக்காரர்களையும் ஒரு வெட்டவெளிக்கு வரவழைத்து ஆடச் சொல்லும்போதும் அந்த ethnic இசையும் நடனமும் தொடர்கிறது. சொல்லப் போனால் படம் நெடுகிலுமே இந்த ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டம் தொடர்ந்து கொண்டே போகிறது.

அரவாணிகளைத் தமிழ் சினிமா இதுவரை எப்படிப் பயன்படுத்தி வந்திருக்கிறது என்பதை நாம் அறிவோம். ஆனால் பருத்தி வீரனில் அவர்கள் இப்படத்தின் ethnic தன்மைக்கு உயிர்நாடியாக விளங்கும் கலைஞசர்களாகப் பங்கேற்கிறார்கள். மேற்கூறிய இரண்டு இடங்களிலும் வரும் பாடலிலேயே அந்த கிராமத்து மனிதர்களின் வெள்ளந்தி வாழ்க்கை அற்புதமாகப் பதிவாகிறது.

ஆம், பாடலில் வரும் இரு திருநங்கைகள் மற்றும், நான்கு அலி வேடதாரிகள் அரை டஜனன்றி, ஒரு டஜனாம், ஒருவேளை கரகாட்டம் ஆடுவோரையும் அலி லிஸ்டில் சேர்த்துட்டாரோ என்னவோ..?! அப்ப இருபது வாத்தியக்காரர்கள்...? நான் படம் பார்க்கும் போது 20 நாத்தியக்காரர்கள் காணலையே..!! (இந்த லெட்சணத்துல படத்தை ரொம்ப பெரிய தியேட்டர்ல, இரண்டு தடவ பாத்தேங்கிறாரு எழுத்தாளரய்யா.. நல்லா படம் பாத்திங்களாய்யா..?!)

அரவாணிகளை தமிழ் சினிமா இதுவரை எப்படி பயன்படுத்தியது என்று நாம் அறிவோம். ஆம், விவேக் போன்ற வெகுஜன நடிகர்கள் அலிகளை கிண்டல் செய்யும் போது கூட, 'எங்களுக்கு தனி கழிப்பறை உண்டா..? எங்களுக்கு தனி இருக்கை உண்டா..?ன்னு கேட்டுக் கொண்டிருக்க, நான் அறிந்து, "நைட்டெல்லாம் மைக் புடிச்சுட்டு இருந்தோம்னும், நாயணத்தை வாய்ல வச்சு ஊதுங்க, நீங்க ஊதுறிங்களா..? நான் ஊதவாண்ணு...? ஏற்ற எறக்கமாக கேட்டதில்லைதான்.

சமூக அக்கறை பெரிதாக இல்லாத என் விடுதித் தோழிகூட மேற்படி பாடலைக் கண்டு விசனப்பட்டிருக்க விளிம்புகளின் மீது அக்கறை கொண்ட எழுத்தாளரின் பார்வை தமிழ் சினிமாவின் தரத்தை மேன்மேலும் உயர்த்து மென்று நம்புவோம்.

இங்கே., சாருநிவேதிதா என்ற டவுண்லோடு, விக்கிபீடியா எழுத்தாளரின் விளிம்புகள் மீதான அறிவையும் இங்கே சற்று தெரிந்து கொள்வோம்..

ஒரு முறை தனது கோணல் பக்கங்களில் எழுதுகிறார்.

டெல்லியில் தான் வாழ்ந்த காலங்களில் தான் கண்ட அலிகளைப் பற்றி எழுதும் பி.ந.த்துவ எழுத்தாளர் சொல்கிறார். அலிகள் வாழ்க்கையை கொண்டாடுபவர்கள், பொது இடத்தில் விரும்பிய ஆணுக்கு முத்தம் கொடுக்கலாம். ஒரு freek out வாழ்க்கை என்பதாக கூறுகிறார். அதன் தொடர்ச்சியாக தானும் இத்தகைய சுதந்திர(?!) வாழ்க்கை வாழ வேண்டி அலியாக மாற எண்ணம் கொண்டாராம். (ஒருவேளை தானும் தனக்கு பிடித்த பெண்களுக்கு முத்தம் கொடுக்க அலி வேசம் பயன்படும் என்று நினைத்தார் போல) ஆனால், பிறப்புறுப்பை அறுத்தெரியும் அந்த பயங்கர வலியை நேரடியாக கண்டதினால் தனது முடிவை மாற்றிக் கொள்கிறாராம். முதலில் இத்தகைய ஆண்களை திருநங்கைகள் தங்கள் குழுவில் சேர்க்க மாட்டர்கள், அப்படியே சேர்த்தாலும், நிர்வானத்தை (பிறப்புறுப்பை நீக்கும் அறுவை சிகிச்சை) எளிதாக ஒரு (பி.ந.த்துவ)எழுத்தாள, முட்டாள்கள் பார்ப்பதற்கான அனுமதி வழங்கப்படாது.

எங்கோ கண்டதையும், கேட்டதையும் வெறும் அதிர்ச்சி மதிப்பீட்டிற்காக தன் சொந்த அனுபவமாக எழுதி கிளிக்கும் எழுத்தாளரின் அறிவு முதிர்ச்சியை அறிய அதே கோணல் பக்கங்களில் தொடர்ந்து கூவாகம் திருவிழா குறித்து எழுதியதுள்ளதில் காணலாம். அங்கே நடக்கும் அழகி போட்டியில் வரும் அலிகள் திரை நட்சத்திரங்களை விடவும் அழகானவர்களாக இருக்கிறார்களாம்.

திருநங்கைகளின் அடிப்படை, வாழ்வாதார பிரச்சனை இதையெல்லாம் விட அவர்களிடம் உள்ள அழகியல், கொண்டாட்டம் (அதுவும் பாலியல் freek out) தான் ஒரு எழுத்தாளனுக்கு முக்கிய கலை அம்சமாகப்படுகிறது.

மட்டுமன்றி, தனது அலுவலகம் தொடர்பான கதையாடலில் தனக்கு மாறுதலாக வழங்கப்பட்ட ஒரு அலுவலகத்தில் ஓரினச்சேர்க்கையாளராகிய அதிகாரி ஒருவருக்காகவே அவ்வலுவலகத்தை விலக்கியதாக எள்ளல் நடையுடன் எழுதியுள்ளார். அதனால் தான், "மொழி" படத்தில் விஜி கதாப்பாத்திரம் தான் கே-கிளப் ஒன்றும் நடத்தவில்லை என்று கூறுவதை நல்ல


இதோ இதே உயிர்மை கட்டுரையில் கூட ரஜினியைக் கேட்கிறார்.. படம் முழுக்கவும் ரஜினி ஒரு அரவாணியாக நடிக்க முடியுமா? என்று. ஆமாம், அவர் அப்படித்தான் கேட்பார்.. ஏனென்றால் ஒரு எழுத்தாளனைப் பொருத்தவரையில் அலிகள் அழகியல் அம்சம் கொண்ட கருப் பொருள், ஒரு நடிகனுக்கு, வித்தியாசமான, அதிர்ச்சிகரமான(அவமானம் ஏற்படுத்தக் கூடிய) கதாப் பாத்திரம். அவ்வளவு தான். மற்றபடி, சக மனிதர்களாவது, மண்ணாவது.

பருத்தி வீரன் படத்தில் பம் செட்டுக்கு வரும் பாலியியல் தொழிலாளியை அழைத்து வரும் லாரி டிரைவரிடம் நாயகன் கேட்கிறான் "ஏண்டா! இவளுக்கு போய் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து 100 ரூபாய் தரிங்கலே..? ஓவரா தெரியல..." என்று கூறி மிரட்டியபடி, பின்னர் ஓசியிலேயே .. முடிக்கிறார்".

பின்னர் முத்தழகுவால் மனம் திருந்தும் இவரை ஒரு பாலியல் தொழிலாளி "யோ! காசு கூட வேணாம் சும்மாவே செய்யியா" ன்னு சொல்லும்படியான மன்மதனாக மாறுகிறார் நாயகன் எதில் எங்கே இருக்கிறது எதார்த்தம்.

அழகிய கிராமம், வெள்ளந்தி மக்கள் இது, இதுமட்டும் தான் திரை வித்தகர்களின் ஆதிக்கம் தோய்ந்த எதார்த்தம் அங்கே, விளிம்புகள் கேவலப்படுவதும், அவர்கள் வாழ்க்கையிலான புறக்கணிப்பும், துயரமும் எதுவும் வனப்பும், சௌந்தரமும் நிரம்பி வழியும் கிராமத்தின் இயல்பு மனிதர்களுக்கு தேவையில்லாதது, சம்பந்தம் இல்லாதது. விளிம்புகளின் சவங்களின் மேல் நின்று எதார்த்தத்தையும், அழகியலையும் கட்டமைக்கிறார்கள். அதனையே எழுத்தாளனாக தனது பங்கிற்கு வழிமொழிந்து கொண்டே பாதிக்கப்பட்ட ஜனநாயகத்தின் பிரஜையாக புழம்பித் தீர்கிறார்.

டிஸ்கி : மற்றபடி தலைப்பு அணங்கு (டிசம்பர்-பிப்ரவரி 2007)இதழில் பெண் படைப்பாளிகள் அறிவித்த சிறப்புப் பட்டம். எங்களால் (திருநங்கைகளால்) முடிந்தது அதை வழிமொழிவது மட்டுமே..