உலக எயிட்ஸ் தினம்

சமீபத்தில் ஒரு பத்திரிக்கை நண்பரொருவர் தொலைபேசியில் அழைத்தார்

"மேடம் நான், இன்ன பத்தரிக்கையில இருந்து பேசுறேன்"

"ம் சொல்லுங்க சார்"

"உங்களப் பத்தி ஒரு கவர் ஸ்டோரி எழுதலாம்னு இருக்கேன்"

"ம்., ஓ.கே. சார்..."

"நீங்க எய்ட்ஸ் விழிப்புணர்வுக்காக ஏதாவது செய்திருக்கிங்களா?"

"...?!" , "இல்ல.. ஏன் கேக்குறிங்க?"

"இல்ல இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல உலக எய்ட்ஸ் தினம் வரப்போகுதில்லையா.. அதான் நீங்க அது தொடர்பா ஒர்க் பண்ணிறிப்பிங்கள்ளயா... அதான் .."

"ம், இல்லை சார், எனக்கும் அதுக்கும் சம்பந்தமில்லை.. அது தொடர்பா ஒர்க் பண்ற திருநங்கைகள் இருக்காங்க அவங்க நம்பர் தரேன் வேணும்னா நோட் பண்ணிக்கோங்க..."

"சொல்லுங்க மேடம்..."

()

பொதுவாக, என்னை குறித்து கட்டுரையோ, பேட்டியோ பெற விரும்பும் பெரும்பாலான பத்திரிக்கையாளர்கள் அல்லது சமூக ஆர்வலர்கள் என் பணி நிமித்தம் அவர்களாக யூகித்து கொண்டிருப்பது நான் எயிட்ஸ் விழிப்புணர்வு தொடர்பாக பணிபுரிகிறேன் என்பது தான். இது நான் அவர்கள் மீது வைக்கும் குறையோ, குற்றமோ கிடையாது.


அவர்கள் அப்படி யூகிப்பதற்கும் காரணம் உண்டு. பெரும்பாலான திருநங்கையர் தோழிகள் எயிட்ஸ் விழிப்புணர்வு என்னும் சமூக சேவையிலேயே தங்களை முழுமையாக வைத்திருப்பது தான். வெகு சமீபமாக ஒரு தொண்டு நிறுவனத்திற்கு சென்றிருந்த போது கூட அவர்கள் நாளைந்து குறும்படங்கள் எடுத்து வைத்திருப்பதை பார்த்தேன். எனது டாக்குமெண்டேசனக்கு உதவுமே என்று சாம்பிளுக்கு பார்க்கலாமென்று பார்க்கையில் படத்தின் அடிநாதம் முழுதும் எயிட்ஸ் விழிப்புணர்வு என்னும் பெயரில் திருநங்கைகள் தங்களைத் தாங்களே பாலியல் தொழிலாளிகளாகவும், கண் துடைப்பிற்கு சிறு வியாபாரிகளாகவும் காண்பிக்கிறார்கள்.


ஒருமுறை திருநங்கைகளுக்கான தொண்டு நிறுவனம் நடத்தும் முதலாளி ஒருவர் தனது பத்திரிக்கை செய்தி ஒன்றில், எயிட்ஸ் விழிப்புணர்விற்காக களம் இறங்கிய போதுதான் திருநங்கைகள் இருப்பதையும், இதனால் அவர்கள் அதிகம் பாதிக்கப் படுகிறார்கள் என்றும் அறிகிறேன் என்றார். அவர்களுக்கு உதவுவதற்கா இத்தொண்டு நிறுவனம் செயல்படுவதாகவும் கூறியிருந்தார்.


வெகு சில திருநங்கைகளுக்கான தொண்டு நிறுவனங்கள் திருநங்கைகளுக்கு சுயதொழில் வாய்ப்பளிப்பதாக கூறுவதும் கூட அந்த தொண்டு நிறுவனத்திற்குள்ளேயே ஒரு ப்யூட்டி பார்லர், கரகாட்டம் என்ற அளவிலேயே உள்ளது. குறைந்த பட்சம் இத்தகைய மாற்றுத் தொழிலாவது செய்ய வாய்ப்பளிக்கபடுகிறார்கள். அவர்களும் அதனை பயன்படுத்துகின்றார்களே என்றும் சந்தோசப்படவும் முடியவில்லை. ஏனெனில் இந்த சுயதொழில் ஒரு கண்துடைப்பாகவும், மற்ற நங்கைகளைப் போன்ற பாலியல் தொழிலையுமே அவர்கள் செய்கிறார்கள் என்பதே வறுத்தத்திற்குரிய செய்தி.


செக்ஸ், பாலியல் தொழில், பணம் சம்பாதித்தல் எதற்கும் நான் எப்போதும் எதிரி அல்ல. இது சரி, இது தவறு என்பதை விட அது அது அவர்களது தனிப்பட்ட விருப்பம் (உரிமை)என்பதிலும் எனக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை. ஆனால், திருநங்கைகளை எயிட்ஸிற்கான ஐகனாக பயன்படுத்தும் தொண்டு நிறுவனங்களின் இந்த ஆபத்தான அரசியலை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாததன் ஆதங்கமே இப்பதிவு.


இதை உணர வேண்டுமெனில் தமிழ்நாடு முழுவதும் திருநங்கைகளுக்காக, திருநங்கைகளோ (அ) மற்றவர்களோ நடத்தும் அத்தனை தொண்டு நிறுவனங்களின் ப்ராஐக்ட் எயிட்ஸ், எயிட்ஸ் விழிப்புணர்வு. திருநங்கைகளின் தொழிலாக கருதத்தக்கது பாலியல் தொழில் மற்றும் பிச்சை எடுத்தல். ஆனால், பிச்சை எடுப்பதில் பாதுகாப்பு, முன்எச்சரிக்கை, தொழில் நுட்பம் அல்லது பிச்சை எடுப்பதை முற்றிலும் அழித்தல் என்ற ரீதியில் இவற்றை மையமாக கொண்டு எந்த நிறவனமும் செயலாற்றுவதில்லை. (இங்கே கண்துடைப்புகளை கணக்கில் எடுத்துக் கொள்வதில்லை).

சரி பாலியில் தொழிலுக்காகத்தான் செயல்படுகிறார்கள் என்றால், அதுவும் பாலியல் தொழிலிருந்து மீள்வதற்காக இல்லை. நீ அதையே செய்.., ஆனா பாதுகாப்பா செய், எனக்கு கொஞ்சம் ப்ராஐக்ட் கிடைக்கும் என்பது தான் தொண்டு நிறவனங்களின் தெளிவுநிலை.


அட... ஒரு நிமிடம், நீங்கள் எண்ண நினைக்கிறீர்கள். ஆனால், திருநங்கைகளை திட்டிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்றா... இல்லை. இல்லவே இல்லை.. ஏனெனில், நானும் இளவயதில் இதைப் போலவே அலங்காரப்படுத்திக் கொள்வது, அதை ரசிப்பது, மற்றவர் என்னை பார்க்கும் படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று மிகையாக நடித்துக் கொள்வது என எல்லாமே உண்டு. ஆனால், அது ஒரு பருவம், ஒரு கட்டம் அவ்வளவே.

ஆனால் பெரும்பாலும் திருநங்கைகள் அதோடு நின்றுவிடுகிறார்கள். எது பெண்மை, எப்படி பெண்மையை நிருபிப்பது என்ற தெளிவின்றி அழகியியல் என்னும் பெயரில் கவர்ச்சியில் மதிமயங்கி கிடக்கின்றனர். இதையே அவர்களை வைத்து தொண்டாற்றிவரும் நிறுவனங்களும் வாகாக பயன்படுத்தி கொளித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

அதற்கு உதாரணமாக மிஸ். கூவாகம் என்னும் ஓப்பன் செக்ஸ் வல்காரிட்டியை சொல்லலாம். மிகப் பிரம்மாண்டமாக கொண்டாடப்படும் தொண்டு நிறுவனங்களின் அடுத்தகட்ட முற்போக்கு முயற்சி தான் இந்த மிஸ்.கூவாகம் என்னும் கூத்து. அழகி போட்டி என்ற பெயரில் அரைகுறை ஆடைகளை வருவதும், அறிவுச் சுற்று என்பதில் "எயிட்ஸ் வராமல் தடுப்பது எப்படி?" என்ற கேள்வி, அதற்கு "பாதுகாப்பான உடலுறவு" என்ற பதில். பலத்த கைத்தட்டல் முதல் பரிசு இத்யாதி.


இந்த கூத்தைத்தான் "நவரசா" என்னும் படத்திலும் சந்தோஷ் சிவன் என்னும் அரைவேக்காடு கலைபித்தன் இடைவேளைக்குப் பின் தேர்ந்த கலைப்படைப்பாய் காண்பித்திக் கொண்டிருப்போர். ஒவ்வொரு கூவாகம் திருவிழாவிற்கும் தமிழ்நாடு எயிட்ஸ் கட்டுப்பாடு என்னும் அரசுசார் நிறுவனம் காண்டம் வடிவ வேன் ஒன்றை நிறுத்தி அதில் எயிட்ஸ் விழிப்பணர்வோடு, இலவச ஆணுறை விநியோகமும் செய்து கொண்டிருக்கும். சுற்றியுள்ள காட்டில் .. சீ!..


மேற்கத்திய நாடுகளில் கூட இந்தளவிற்கு அரசே காமிடி பண்ணுமா என்பது தெரியாது. எல்லாவற்றையும் விட எனக்கிருக்கும் குழப்பம். நாட்டில், இதய நோய், கிட்னி பெயிலியர், புற்று நோய், லொட்டு லொசுக்குன்னு ஆயிரம் வியாதிகள் இருக்க எயிட்ஸின் மீது மட்டும் இத்தனை கரிசனம், விளக்குகள் ஏன்..?!


ஓருவேளை நோயின் மூலகாரணம் கவிர்ச்சியானதாக இருப்பது என்று சொல்லலாமா அல்லது, கலாச்சார போர்வைக்குள் பெருமூச்சுவிட்டு காத்திருக்கும் நம் மனோ விகாரத்தின் வெளிப்பாடு என்று சொல்லலாமா?


வாங்க.. உங்க கருத்த பின்னூட்டத்துல சொல்லிட்டு போங்க....