பெயரில் என்ன இருக்கிறது

இந்த உலகமும் அதன் அனைத்து மூலக்கூறும்பெயர்களால் அறிந்து கொள்ளவும், பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது. ஒரு செல் உயிரி முதல் மனிதன் வரையிலும், ஏழை முதல் கோடிஸ்வரன் வரையிலும் எது இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும் அவரவர்க்கென்று ஒரு பேராவது இருக்கும். பெயரிடல் போக (நல்ல) பேருக்கா உழைப்பவர்கள், உயர்ந்தவர்களும் உண்டு. தன் பணியை ஏதோ (கடமைக்கு) பேருக்கு செய்பவர்களும் உண்டு.

ஆனால், நானோ எந்த பேருக்கும் இன்றி சொந்த பேருக்காவே போராடி வருகிறேன். பெற்றோர்களால் இடப்பட்ட பெயரையும் மறுத்து என் தேவை, என் பாலுணர்வு, என் உரிமை, என் வலிகளுக்காய் என் அடையாளத்தை மீட்டெடுத்து, சில கைதட்டுகளோடும் பல கல்லடிகளோடும் என்னை ஸ்திரபடுத்திக் கொண்டு வந்தாலும், பெயரால், பாலின அடையாளத்தால் நான் இழந்தவை பல.

நூலக அட்டை, வாக்காளர் அட்டை, வங்கிக் கணக்கு, சிம் கார்ட்டு என சகல விதத்திலும் அங்கீகாரமின்றியும், அறுவெறுப்புக்குள்ளாகியும். கடந்த 3 வருடங்களை தாய்நாடு ஈன்றெடுத்த அகதியாய் வலம் வருகிறேன். அடையாளமின்றி வாழ்வது துறவறத்திற்கு பொருந்தலாம். மனிதத் திரளின் மத்தியில் சக மனுஷியாய் நேர்கொண்டு நிற்க இயலாதவளாய் என் நிலை நிர்கதியற்று இருந்தது.


அக்டோபர் 2005ல் எனக்கு பணியும், தங்குமிடம் கிடைத்து ஒரு பாதுகாப்பான platform கிடைத்தபின் நான் செய்ய வேண்டிய முக்கியமான அடுத்த பணி பெயர் மற்றும் பாலின மாற்றம் பெறுவது. ஆனால், அதை எவ்வாறு செய்வது என்பதில் தெளிவிருக்கவில்லை. எனவே, முதலில் பெயரையாவது மாற்றிக் கொள்வோம் என்று பெயர் மாற்றத்திற்கு தமிழ்நாடு எழுதுபொருள் மற்றும் அச்சுத் துறை, சென்னைக்கு விண்ணப்பப்படிவம் அனுப்பினேன். பெயர் மாற்றத்திற்கென சில காரணங்கள் குறிக்கப்பட்டிருந்தது. உ.ம். மதமாற்றம், Astrology, Neumorology, என்கிற ரீதியில் சில..

நானோ எனது பாலின சிக்கலை எதுவும் குறிப்பிடமால் பொதுவாக "I want my name with no regional, religious and gender identity" என்று குறிப்பிட்டிருந்தேன். சரியாக 15வது நாளில் எனது விண்ணப்பம் நிராகரிக்கப்பட்டு வந்தது. அதில் நிராகரிப்பிற்கான காரணமாக கொடுக்கப்பட்ட பட்டியலில் அனைத்தையும் பேனாவால் அடித்துவிட்டு. ஒரு மூலையில் பென்சிலால் "இங்க மனிதர்களுக்கு மட்டுமே பெயர் மாற்றம் மேற்கொள்ளப்படும்" என்று எழுதியிருந்தது.

ஆத்திரம், அழுகை எல்லாமே இருந்தாலும் என்ன செய்வதென்று தெரியாத நிலை. நண்பர் ஒருவரின் அறிவுரையின் படி மதுரையில் உள்ள பெண்ணிய ஆர்வலரும், வழக்கறிஞருமான ரஜினி அவர்களை சந்தித்து என் பிரச்சனையை விளக்கினேன். (இவர் ஏற்கனவே 2002ல் திருநங்கைகளுக்கான வழக்கு ஒன்றில் பங்காற்றியவர்).


அவரது வழிநடத்தலின் கீழ் பிப்ரவரி 2005ல், நான் பிறந்த ஊரான திருச்சி மாவட்ட கலெக்டர் அவர்களுக்கும், நாங்கள் வசித்த பகுதியை சார்ந்த தாசில்தார் அவர்களுக்கும், இவற்றோரு தலைமைச் செயலகத்திற்கும் எனது பிரச்சனையை தெளிவாகக் கூறி அனைவருக்கும் மனு ஒன்றினை அனுப்பி எனக்கு பெயர் மற்றும் பாலின மாற்றம் ஏற்படுத்தித் தர வேண்டிக்கொண்டேன்.


சில நாட்கள் கழித்து திருச்சி தாசில்தார் அலுவலகத்திற்கு அழைப்பு வந்தது. மூன்று முறை நேர்முகத் தேர்வும், சில விசாரணைகளும் முடித்தபின் எனது பெயர் மற்றும் பாலின மாற்ற விண்ணப்பத்தினை தமிழ்நாடு எழுதுபொருள் மற்றும் அச்சுத்துறை, சென்னைக்கு மீண்டும் அனுப்பிவைத்தனர். எனக்கும் அதன் நகல் அனுப்பப்பட்டது. ஆனால், பதில் வரவேயில்லை. பிறகு நேரில் சென்ற பிறகு கடிதம் அனுப்புவதாக சொன்னார்கள்.


மாத இடைவெளிக்குப் பின், பால்மாற்று அறுவை சிகிச்சை மாற்று மேற்கொண்டதன் மருத்துவ சான்றிதழ் அனுப்பக் கோரி பதில் வந்தது. எனது பால்மாற்று சிகிச்சையோ அங்கீககாரமின்றி மேற்கொள்ளப்பட்டது. மேலும், அதற்கான அங்கீகாரமோ, புரிதலோ கூட இல்லாத சூழலில் நான் என்ன செய்வது? அதற்கும் என்னிடம் வழி இருந்தது. பால்மாற்று சிகிச்சை முடித்த சில மாதங்களில் குடல்வால் வளர்ச்சி காரணமாக எனக்கு வேறொரு அறுவை சிகிச்சை மேற்கொள்ளப்பட்டது. அச்சிகிச்சை முடிந்து நான் வெளியேறிய போது discharge குறிப்பில் எனக்கு ஏற்கனவே, பால் மாற்று சிகிச்சை மேற்கொள்ளப்பட்டதாக குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அதனை ஆதரமாக எடுத்துக்கொள்ளுமாறு அனுப்பியிருந்தேன். ஏற்கனவே அனுப்பிய விண்ணப்பத்திலும் அப்பிய போதும். மீண்டும் தனியாக கடிதத்தோடு அனுப்பியிருந்தேன். ஆனால், பால்மாற்று சிகிச்சை மேற்கொண்ட மருத்துவர் தான் சான்றிதழ் தரவேண்டுமென மீண்டும் மறுத்துவிட்டனர். இதிலேயே அரையாண்டு கழிந்துவிட்டது.


அவர்கள் அனுப்பிய மறுப்புகளை அடிப்படையாக கொண்டு மதுரை உயர்நீதி மன்றத்தில் வழக்கறிஞர் ரஜினியின் உதவியுடன் வழக்கு பதிவு செய்தேன். நான்கு மாதங்கள் கழித்து எனது பெயர் மாற்றத்தினை 7 வாரங்ளுக்குள் மேற்கொள்ள வேண்டுமென தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது. சந்தோசத்தின் உச்சியில், மிகப்பெரிய வெற்றியடைந்த களிப்போடு காத்திருந்தேன். 7 வாரங்களை அதிகபட்சம் 2 மாதங்களாக கொண்டு காத்திருந்தேன். 3 மாதங்கள் ஆனது பதிலே இல்லை பொறுக்க முடியாமல் சென்னை வந்து நேரடியாக அலுவலகத்தில் விசாரத்த போது, தீர்ப்பில் பரிந்துரைக்கதான் சொன்னார்கள் நாங்கள் பரிந்துரையை ஏற்க முடியாது என்று முடித்துக் கொண்டனர். அடக்கமுடியாத ஆத்திரத்தை அடக்கிக் கொண்டு என் நிலையை விளக்கி, பரிந்துரையை ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளமுடியாது அதற்கான காரணம் வேண்டும் என சண்டையிட்ட பின் மருத்துவ சான்றிதழ் இருந்தால் மட்டுமே மாற்றித்தர முடியும் என்றார்கள்.


மருத்துவ சான்று வேண்டுமெனில் அதற்கான வழியை மேற்கொள்ளுங்கள் இல்லையெனில் கோர்ட் அவமதிப்பு மற்றும் மானநஷ்ட வழக்கு தொடருவேன் என்று பூச்சாண்டி காட்டியின் கடிதம் அனுப்புவதாக சொன்னார்கள். பல நாட்களுக்குபின் மதுரை ராஜாஜி அரசு மருத்துவனையிலிருந்து மருத்துவ சான்றிதழ் பெருமாறு எனக்கும், என்னை சோதித்து சான்றழிக்குமாறு மருத்துவமனைக்கும் கடிதம் அனுப்பப்பட்டது.


மருத்துவமனையில் சென்று சான்றிதழ் வாங்குவதற்கு 3 வாரங்கள் ஆனது. அலுவலகத்தில் சில நாட்கள் அலைக்கழிக்கப்பட்ட பின் மருத்துவர்களால் சில நாட்கள் அலைக்கழிக்கப்பட்டேன். அதைவிட கொடுமை அங்குள்ள சில அலுவலர்களால் ஏளனத்திற்கும் அவமானத்திற்கும் ஆளானது. அனைத்தையும் பொருமையுடன் சகித்துக் கொண்டு ஒரு வழியாக மருத்துவசான்றிதழும் சாதாக கிடைக்க "எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டாலும் மிக மிக முறையான, சரியான வகையில் காரியம் முன்னேறி வருகிறது என்ற நம்பிக்கையும், இது ஒரு முன்மாதிரியாக அனைவருக்கும் உதவும் என்ற பூரிப்போடு" காத்திருந்தேன்.


காத்திருப்பு, அதீத தாமதம், சென்னை விஐயம். ஆவலோடு கேட்டால், "எங்களுக்கும், காப்பி வந்துச்சு. ஆனா, அதுல Medical examination seems she can reared as Female ன்னு தான் இருக்கு. she is female அப்பிடின்கு வரல. அதனால மாத்த முடியாது". இப்போதும், பொருத்துக் கொண்டு "அதெப்பிடி பிறப்பால் நான் பெண்ணு இருந்தா அத எங்க அப்பா, அம்மா ஆரம்பத்திலேயே பாலினம்னு குறிச்சிருப்பாங்களே... இப்படி பெறக்கப்போயிதானே இந்த கஷ்டமெல்லாம். அப்ப டாக்டருங்களும் அதான சொல்ல முடியும். எப்பிடி மாத்த முடியும்னு" விவாதம் நடந்தது. பிறகு பெயர் மாற்றத்திற்கு சம்மதித்தார்கள். ஒருவழியாக பெயர் மாற்றத்திற்கு சம்மதித்தார்கள் என நிம்மதி பெருமூச்சு விட்ட போது செப்டம்பர் 2006.


பிறகு டீனிடம் பேசணும், அங்க கேக்கணும், G.O. வரலைன்னு ஏகப்பட்ட சமாளிப்புகள். பொறுத்தவரை பொறுத்து நேரடியாக ஒருநாள் அலுவலுகம், மேலதிகாரி அனைவர் முன்பாகவும் கொதித்தெளுந்து சண்டை போட்டதன் பயனாக "பேர் மட்டும் மாத்துரதுன்னா பரவால்ல பாலினம் வேற மாத்தனும்ல அதனால் எப்படின்னு பேசிட்டு இருக்கும் அதான் லேட்டு" என்று உயரதிகாரி ஒருவர் சொன்னார்.


சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு மீண்டும் காத்திருந்தேன். இதற்கிடையில் மதுரையை விட்டு சென்னைக்கு மாறி வந்தாச்சு. சென்னைக்கு நான் வந்ததன் முக்கிய காரணங்களில் இதுவும் ஒன்று. முகவரி மாற்றத்தை நேரில், போனில், கடித்தில் தெரிவித்தும் தொடர்ந்து வந்த கடிதங்களோ ஆரம்ப மதுரை முகவரிக்கே தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. அங்கிருந்து மீண்டும் என்னை அடைய சில நாட்கள் என எல்லாமே தாமதம்.


பிறகு பெயர் மாற்ற குறிப்பினை குறிப்பிட்டு ரூ.1,645/-னை கட்டுமாறும் கடிதம் கிடைத்தது. வழக்கமான பெயர்மாற்றத் தொகையோ வெறும் 410 தான். தொகையோ பல மடங்கு கூடுதல் மேலும், பெயர் மாற்றம் மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. மீண்டும் நேரில் சண்டை போட்டும் பயனில்லை. சரி பெயராவது மாறட்டும் என்று மனதை தேற்றிக்கொண்டாலும் அவ்வளவு என்னிடம் இருந்ததோ 500 பிறகு அதற்கு மேல் பணம் திரட்ட முயன்று, தோற்று ஒரு வழியாக சென்னை பல்கலைகழக கன்னட துறை பேராசிரியர் திருமதி.தமிழ்செல்வி அவர்கள் கொடுத்து உதவினார்கள். (ஒருமுறை தொலைபேசியிலும், ஒருமுறை நேரிலும் மட்டுமே அறிமுகம்)


பணம் கட்டி முடித்து ஐனவரி 2008 புது வருடம் புத்தம் புதியாய் எனக்கு தொடரும் என்று காத்திருந்தேன். ஐனவரி சோர்வாய் சென்று முடிந்தது. பிப்ரவரியும் வந்து, பெயர் மாற்றம் என் மனதை அறித்துக் கொண்டிருப்பது நின்றுவிட்ட மதுரையிலிருந்து நேற்று ஆன்ட்டி கால் செய்து என் பெயர் மாற்ற அறிவிப்பு கடிதம் கிடைத்த செய்தியை சொன்னார்.


நண்பர்களே என் வாழ்நாளின் தீர்க்க முடியாத சிக்கில் ஒரு பாதியை தீர்த்து விட்ட மகிழ்ச்சியை உங்களுக்கு சொல்லாமல் யாரிடம் சொல்வேன்.


உபரி : பேர் மாற்றத்திற்காக இரண்டு வருடங்களுக்கு மேல் காத்திருந்ததற்கு கின்னஸ் கிடைக்குமான்னு விசாரிச்சு சொல்லுங்கப்பா....