நம்புங்கள்.. நான் வசிப்பது தமிழ்நாட்டில்

அப்படித்தான் சொல்லவேண்டியிருக்கு.... இதோ தமிழக வரலாற்றில் மேலும் ஒரு அதிசயம் - ஆச்சரியம் கலந்த உண்மை...


அதற்குமுன் முதல் ஆச்சரியம் என்ன என்பதையும் கூறிவிடுகிறேன்..

14/10/2005 அன்று 10.40க்கு IASC (Indian Association for Savings and Credit - A Leading Micro Finance Instiution ) மதுரை கிளை மேலாளரை(திரு. ஆனந்த் குமார்) நண்பர் அசோக் ( அன்று காலை 10 மணிக்கு தான் முதன்முதலாக அவரிடம் பேசினேன், அதும் இந்த வேலை தேடும் படலம் நிமித்தமாக )உடன் சந்தித்தேன்..


நான் என்ன, எனது முன்கதை என்ன என்பதிலிருந்து துவங்கி இப்போது வேலை வேண்டி நிற்பது வரையில் சுருக்கமாக எல்லாவற்றையும் தெளிவாக கூறினேன்.. அவரும் சில விசயங்களை தெளிவாக்கி கொண்டார். அவரிடம் பேசியதிலேயே அங்கு வேலை கிடைக்கும் என்று உறுதியாகவே நம்பினேன்... ( அதற்கு முன், நாளுக்கு ஒரு NGO வென 7,8 office களுக்கு வேலை கேட்டு ஏறி இறங்கினேன். எங்கேயும் வேலை கிடைப்பதற்கான சாத்தியப்பாடு தெரியவில்லை - Actually, NGO களில் வேலை கிடைச்சிறகூடாதுன்னுதான் விரும்பினேன் )

19/10/2005 IASC மதுரை மேலாளரிடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு... அடுத்த நாளே கோவையிலுள்ள corporate office-ல் interview , IASC யின் Chief Executive Officer திரு. உதய் சங்கர், Adminstrative Manager திரு.ரவிகுமார் இருவரும் பேசினர்.. பல விசயங்களை தெளிவு செய்து கொண்டபின் என் மீது கொண்ட நம்பிக்கையின் பேரில், எனக்காகவே Electronic Data Processing Assistant (EDP Asst.,) என்ற posting ஐ ஏற்படுத்தி மதுரையில் 20/10/2005 ல் பணியமற்த்தினர். ஆறு மாதம் களித்து ஏப்ரலில் எனக்கு பணி நிரந்திர ஆணை குடுக்கப்பட்டது...


எங்களாலும் இயல்பான ஆண், பெண் போல பணிபுரிய முடியும் என்பதைப் நான் நிரூபித்து விட்டேன் என்பதை விட, எங்களையும் மனிதர்களாக ஏற்றுக் கொண்டு, அதைவிட எங்களுக்கு வேலை வாய்ப்பும் குடுத்துதவ முன்வர வேண்டும் என்பதற்கு முன்மாதிரியாக அமைந்த IASC நிறுவனம் இதே தமிழ்நாட்டில் தான் உள்ளது..


இப்படி ஒரு சாதனை சப்தமின்றி நடந்திருக்க...

கடந்த ஏழுமாதமாக எனக்கு அடைக்கலம் குடுத்து வந்த aunty ஆகஸ்ட் மாதம் அமெரிக்கா செல்லவுள்ள நிலையில்... எனக்கு தங்குமிடம் கேள்விக்குறியாகி விட்டது... அப்போது தான் எனது அலுவலகத்திலிருந்து 15நிமிட நடை தொலைவில் உள்ள TTS (Tamilnadu Theological Seminary ) Ladies Hostel-ல் முயற்சி செய்யுமாறு நண்பர்களால் அறிவிருத்தப் பட்டேன்... (முன்பு நான் வேலை கேட்டு அலைந்த இடங்களில் TTS ம் ஒன்று என்பதை இங்கே கூறிக்கொள்கிறேன் )


பிறகு அங்கே முயற்சி செய்தேன்... முதலில் principal தயங்கினாலும் ஏற்கனவே நான் வேலை கேட்டு வந்துள்ள அறிமுகத்தின் அடிப்படையிலும், எனது கிளை மேலாளரின் சிபாரிசு கடிதத்தின் நம்பிக்கையின் பேரிலும், எனது வருமானத்தில் ( Fees ஒழுங்கா கட்டனுமில்லை ) திருத்தியுற்ற பின் ஏற்பாடு செயவதாக சொன்னார்.. இடையிடையே இரண்டு முறை நேரில் பார்த்து கொஞ்சம் போல நச்சரித்ததில் விடுதியில் நான் தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்தார்.


ஆனால், முதலில் ஆய்வு அடிப்படையில் விடுதிக்கு வெளியே விடுதியை ஒட்டியுள்ள தனி அறையை (Guest room) ஒதுக்கியிருந்தனர்.. முதலில் எனக்கு இது அவமதிப்பாக பட்டாலும்.. விடுதியலுள்ள மற்ற பெண்கள் என்னை எவ்வாறு எதிர்கொள்கிறார்கள் என்பதை அறிவதன் பொருட்டும் எனது நடவடிக்கையில் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துவதன் பொருட்டுமே இவ்வாறு செய்யப்பட்டதை உணர்ந்தேன், உண்மையில் இந்த விசயத்தில் நான் அவர்கள் மீது கோவம் கொள்ளவதில் எந்த நியாமும் கிடையாது என்றே கூறவேண்டும்... அவர்கள் அளவில் அது சரியே...


நிற்க...


நேற்று மாலை டிபன் முடித்து விடுதிக்கு திரும்பிய பின்.... வாடர்னிடமிருந்து அழைப்பு.,
சென்றேன்.. எனக்கு விடுதியிலேயே அதாவது விடுத்திக்கு உள்ளேயே அறை ஒதுக்கப்பட்டதாக கூறினார்...ஆமாம், இன்று முதல் நானும் மற்ற பெண்களைப் போலவே பாதுகாப்பான ஒரு விடுதி சூழலில் கெளரவமாக வாழப்போகிறேன்... அடுத்த மாததிலிருந்து நான் சமைக்க ஆரம்பிச்சுடுவேன்.. ரொம்ப நாளா எனக்கு மீன் வளக்கணும், கிளி வளக்கணும்னு ஆசை.. மீன் வளர்ப்பதில் ஒன்னும் பிரச்சனை இருக்காதுன்னு நினைக்கிறேன், Hostel-ல் அனுமதிச்சா கிளியும் வளர்ப்பேன்... என்ன Hostel க்கே உரிய சிற்சில இம்சைகள் இருந்தாலும் ஏதோ ஒரு சந்தோசம் இருக்கத்தான் செய்து...

பின்ன சாதிச்சுடோம்ல....

இது போதும் படிப்படியாக காலம் மாறிகிட்டே வருவதை நம்புறதுக்கு....

அதனால தான் சொல்றேன் நம்புங்கள்... நான் வசிப்பது தமிழ் நாட்டில் தான்...