விவரணப்பட திரையிடல் குறித்த பதிவு

கடந்த 08 ம் தேதி (ஜுலை 2006) மதியம் 3 மணிக்கெல்லாம் நானும் எனது நண்பர்களிருவரும் அரங்கத்தை அடைந்து விட்டோம்.. CDயை ஒரு முறை போட்டுப் பார்த்து Projectorலிம், CDயிலும் எந்த problemம் இல்லை என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு நிம்மதியாக பார்வையாளர்களை வரவேற்கத் தயாரானோம்... 4.00 மணிக்கு சரியாக, ஒரேயொரு அயல்நாட்டு (இங்கிலாந்து) நண்பர் மட்டும் முதல் ஆளாக வந்தார்.. screening 4.00 மணிக்குத்தானே என்று கேட்டார்.. நான் இந்தியாவில் 4.00 மணியென்றால் 4.45க்காலென அர்த்தம் என்று (வெட்கமில்லாமல்) பதிலளித்தேன்.. அவர் எரிச்சலுடன் தலையாட்டி விட்டு சென்று விட்டார்...

4.15க்குப் பிறகு சில கல்லூரி மாணவ மாணவிகள் வர ஆரம்பித்தனர்.. ஆனந்த் சாரும்(Regional Manager) பரபரப்பாக வந்து சேர்ந்தார். அவருடன் சற்று பேசிக் கொண்டிருந்த வேளையில் மற்ற நண்பர்களும் வர தொடங்கி விட்டிருந்தனர்....

4.30 மணிக்கு ரிப்போர்ட்டர் ஒருவர் வந்திருந்தார். தான் இன்ன பத்திரிக்கையிலிருந்து கூறியவர் திரையிடல் குறித்த ரிப்போர்ட் வேண்டுமென்று கேட்டார். சரி என்ற ஒப்புதலுக்குப் பின், தனது கேள்விகளைத் தொடங்கினார். திரையிடவுள்ள படத்தை குறித்தும், இத்திரையிடலின் நோக்கத்தையும் சுருக்கமாக கேட்டுவிட்டு சென்றார்... எனது பெயர் லிவிங் ஸ்மைல் வித்யா என்பதை கடைசி வரை ஏற்றுக் கொள்ளவே இல்லை(always, இந்த இண்டியன்ஸ்க்கு என் பெயரை மண்டையில் ஏற்றுவதுவதென்பது எனக்கு பெரும் இம்சையாகவே உள்ளது)... அதனாலோ என்னவோ செய்தியும் வெளிவரவில்லை..

இந்நிகழ்ச்சிக்கு chief guestஆக அழைக்கப்பட்டிருந்த இயக்குநர் அருண்மொழியால் கடைசி நேரத்தில் நிகழ்ச்சிக்கு வர இயலாமல் போனது மிகப் பெரும் குறையாக இருந்தாலும்.. அதனை ஈடு செய்யும் விதமாக, மற்றொரு chief guest ஆன லாவண்யா ( NESA, Bangalore)வின் பேச்சும், பார்வையாளர்களுக்கு சிறப்பான முறையில் அவர் பதிலளித்த விதமும் அந்த இழப்பை ஈடுகட்டும் விதமாக அமைந்தது...

சற்று தாமதமாக(!?) படம் 5.00மணிக்கு திரையிடப் பட்டது, ஆரம்பத்தில் குறைவான பார்வையாளர்களே அரங்கில் இருந்தாலும் 5.30 மணிக்கு மேல் 48 ஆண்கள்; 9 பெண்கள்; 7 திருநங்கைகளென 65 பேர் வந்திருந்தனர் ( மதுரையில் இது போன்ற திரையிடலுக்கு இவ்வளவு பார்வையாளர்கள் வந்திருப்பது நிஜத்தில் பெரிய விசயமே)வந்திருந்த அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றி...

படம் முடிந்ததும் 6.15 லிருந்து 8.00 மணிவரை படம் சார்ந்தும், திருநங்கைகளின் வாழ்வியல் சார்ந்துமான விவாதத்தை குறும்பட இயக்குநர் முத்து கிருஷ்ணன் (சேகுவேரா, என்ற குறும்படத்தை இயக்கியவர்) துவக்கி வைத்தார். இவ்விவாதம் திருநங்கை தோழி லாவண்யாவின் தலைமையில், வந்திருந்த பார்வையாளர்களில் கிட்டதட்ட 40க்கும் மேற்பட்டவர்களின் ஆரோக்கியமான கேள்விகளால் சிறப்பாக சென்றது...

விவாதத்தின் போது, எழுத்தாளர் வேணு கோபால்( இவரது கூந்தப்பனை என்ற குறுநாவலில் திருநங்கையர் குறித்த பதிவொன்று உள்ளது) பேசுகையில் திருநங்கையர் பற்றி நல்ல பலப் புதிய செய்திகள் தெரிய வந்தது... மேலும் திருநங்கையினரின் வாழ்வியல் முன்னேற்றத்திற்கு முக்கியமாக அவர்கள் கல்வித்தரத்தில் மேம்பாடு அடைய வேண்டுமென்றும், இலக்கியங்களில் தங்களது பங்களிப்பை தர வேண்டுமென்றும் வற்புருத்தினார்...

சென்னை கூத்துப் பட்டறையை சேர்ந்த நண்பர் சுரேஷ்வரன் (கருக்கல் இலக்கிய இதழின் ஆசிரியர்) திருநங்கையர்கள் நாடகங்களில் தங்களது பங்களிப்பினை தந்து அவற்றை மக்கள் மத்தியில் சேர்ப்பதின் மூலம் பொதுத்தளத்திற்கு வர வேண்டுமென்றும், அவ்வாறு செய்யப்படும் முயற்சிகளுக்கு தான் உதவத் தயாராக இருப்பதாகவும் கூறினார்..

மேலும், கோவையிலிருந்து வந்த நண்பர் இளங்கோ கிருஷ்ணன், சரவணன், சுரேஷ் கண்ணன், சையத், ரூபன், மேலும் சில (பெயர் மறந்து விட்டது) நண்பர்கள் திருநங்கைகளின் விடுதலைக்கான மெய்யான அக்கறையோடு விவாத்தில் பங்கு கொண்டணர்..

படத்தின் நிறை குறைகளை பற்றியும் முத்து கிருஷ்ணன், அழகு பாரதி, தமிழரசன், செழியன், ஹவி போன்றோர் நிறைவான விவாதத்தை மேற்கொண்டனர்..

இந்நிகழ்ச்சியை சரியான திட்டமிடலின்றி செய்ததால் சற்று பொருளாதார சிக்கலும் (இந்த மாச சம்பளமே காலி), அதிகம் பேரை சென்றடைவதில் சற்று சருக்கலும் ஏற்பட்டது...

ஆனாலும், இதுவொரு நல்ல அனுபவமாகவும், பல புதிய தகவல்களைப் பெற வாய்ப்பாகவும் அமைந்தது.. நல்ல நிகழ்ச்சி ஒன்றினை செய்த மனநிறைவோடு வந்தவர்கள் அனைவருக்கும் நன்றியைத் தெரிவித்து நிகழ்ச்சியை வெற்றிகரமாக(?!) முடித்து விட்டேன்..

அடுத்த முறை சற்று தெளிவான திட்டமிடலோடு (நமது வலையுலக நண்பர்களின் ஆதரவும் இதற்கு தேவை) சிறப்பாக நடத்த முயல்வேன் என்பதை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

... ..... ........


செகண்ட் பர்த்

1998 ஆம் ஆண்டு இந்தியாவிற்கு ஆய்வு நிமித்தமாக வந்த ஜெர்மன் மாணவியான இலாரியா ஃப்ரெஸியா இங்குள்ள திருநங்கைகளின் வாழ்வியல் அவலத்தால் பாதிக்கப்பட்டு , சென்னையை சேர்ந்த விவரணப்பட இயக்குநர் அருண்மொழியுடன் இணைந்து Madras Eyes (பின்னர் சில் காரணங்களால் செகண்ட் பெர்த் என்று பெயர் மாற்றம் பெற்றது) என்ற பெயரில் இப்படத்தை எடுத்தார்..

திண்டுக்கல் பகுதியில் உள்ள திருநங்கையர்களின் வாழ்க்கை முறை, சாரதா என்ற திருநங்கை ஒருவரின் மூலமாக இப்படத்தில் காட்டப் படுகிறது... இதில், வழக்கமான மசாலா சினிமாக்களில் காட்டப்படுவதைப் போலன்றி, திருநங்கைகளின் இயல்பான வாழ்க்கை முறையை அவர்கள் வெறும் விபச்சாரிகள் என்பதாக இல்லாமல் ஒப்பாரி பாடகர்களாக, கரகாட்டக்காரிகளாக வாழ்வதையும், மிக முக்கியமாக அவர்கள் அந்த ஊர் கிராம மக்களுடன் இயல்பாக-ஊரோடு ஒத்த வாழ்க்கையை-வாழ்ந்து வருகின்றனர் என்பதையும் இப்படம் நமக்கு தெள்ளத்தெளிவாக காட்டுகிறது..

லாவண்யா

ஒரு திருநங்கையாக தனது இளமையில் பல துன்பங்களை அனுபவித்தாலும், குறிப்பாக மற்றவர்களைப் போலவே தனது குடும்பத்தாரால் இன்னல்கள் பல அடைந்த போதும் குடும்ப டாக்டரிடம் தனது பிரச்சனையை விளக்கிக் கூறி, அவர் மூலம் தனது குடும்பத்தாருக்கு தன்னையும் தனது இயல்பையும் எடுத்துக் கூறி பக்குவமான முறையில் ஒரு புரிதலை ஏற்படுத்தினார்.. அதன் மூலம் அதே குடும்பத்தாரின் ஒப்புதலோடு அறுவை சிகிச்சையும் மேற்கொண்டு முழுப் பெண்ணாக குடும்பத்தின் ஆதரவுடன் வாழும் பாக்கியமும் பெற்றார்.

B.A. (HIndi) முடித்து, M.A., இறுதியாண்டின் போது இவர் அறுவை சிகிச்சை மேற்கொண்ட விசயம் கல்லூரி நிர்வாகத்திற்கு தெரிய வந்ததால் கல்லூரியிலிருந்து நீக்கப்பட்டார். தற்பொழுது பெங்களூரிலுள்ள NESA என்னும் தொண்டு நிறுவனம் ஒன்றில் பணியாற்றி தனது குடும்ப பொறுப்பை ஏற்று சமூகத்தில் நல்ல முன்மாதிரியாக வாழ்ந்து வருகிறார்..